Throwback Thailand

Precies 5 jaar geleden, mijn fantastische reis naar Thailand. Alleen op reis met mijn rugzak en de Loneyplanet. Een groots avontuur begon. Een reis die ik me altijd blijf herinneren.

Zo intuïtief en open voor nieuwe ervaringen. Zo in het moment. Zo ontdekkend en voelend wat oké was. Mijn lieve oma die mij als engel op mijn schouder de weg wees. Ik heb heel veel gezien, mooie mensen ontmoet en had t gevoel dat ik 3 maanden ben weggeweest. Ik voelde me krachtig en sterk en kon de hele wereld aan.

Al jarenlang heb ik pijn, pijn in mijn knieën, schouders of nek. Je zou verwachten dat ik in Thailand meer klachten zou hebben. Hele dagen lopen op ballerina’s, het dragen van een backpack en slechte bedden zijn niet bevordelijk. Ik had nergens last van. Ik had energie voor 10 en voelde me topfit!

Het vertrouwen in mezelf, intuïtief voelen wat op dat moment goed is, in het moment zijn, het gevoel van vrijheid en een leven zondet pijn. Daar denk ik aan terwijl ik met intense bekkenpijn in bed lig. Zou er een relatie zijn tussen volledig intuïtief handelen en een pijnvrij leven? Of zou het komen door de Thaise massage die ik om de dag had? 

Hoe kan ik hetzelfde gevoel van avontuur en ontdekken in mijn dagelijks leven ervaren? Hoe kan ik meer intuïtief handelen en open staan voor nieuwe mensen? Wat kan ik bereiken als ik mijn aandacht verplaats van de pijn naar dit fijne gevoel? Niet meer focussen op wat in allemaal niet kan op het moment en hoe ongelofelijk beperkt ik me voel, maar focussen op de sterkte, krachtige en intuïtieve vrouw die ik daar voelde. Zou het lukken om over een paar maanden hier pijnvrij door het leven te gaan? Hoe kan ik hetzelfde gevoel van vertrouwen, doen wat goed voelt en vrijheid in mijn dagelijks ervaren? 

Daar denk ik aan terwijl ik met mijn gezicht in het zonnetje lig en de mooie foto’s van mijn fantastische reis via Facebook voorbij zie komen.

Mijmeringen van de dag.