Spontaan – ontdekken – intuïtief
Oh wat ben ik blij met deze woorden! Ik weet niet hoe lang ik al aan het zoeken ben naar de woorden die het beste bij mij passen. Ik ben nu 7 weken volledig thuis en daar waren de woorden ineens. Ik was in gesprek met de kleine Marleen en vroeg haar welke drie woorden bij haar paste toen ze klein was.
Dat waren spontaan, ontdekken en doen. Later ontdekte ik dat doen meer bij het jongetje in mij hoort en intuïtief meer bij de vrouw die ik nu wil zijn (of al ben). Ook kwamen er veel mooie herinneringen boven van toen ik bijvoorbeeld op de basisschool zat. Met wie ik speelde en wat we deden. Ik had die herinneringen nooit bewust en was jaloers op mensen die fantastische verhalen over hun jeugd vertelden. Het zit er bij mij ook wel, maar was heul ver weggestopt.
Vooral van het woord ontdekken werd ik blij. Ondanks dat het moederschap een grote ontdekkingstocht is, voelde dat afgelopen jaar absoluut niet zo. Het voelde vooral als heel veel wat ik niet kon doen. Dat kwam deels door de beperkingen van mijn lijf en deels doordat ik het heel moeilijk vind om tijd voor mezelf in te plannen, ondanks dat Pm me daar enorm in stimuleert.
Nu voel ik dat ik prima spontaan, ontdekkend en intuïtief kan zijn, ook met 2 kids. Ontdekken wat ik allemaal met Lisa op de bank/ in bed kan doen. En we zijn een heel eind ☺️. Verstoppertje spelen met de knuffels in bed, verhalen vertellen met de knuffels, boekjes lezen, woordjes oefenen, met de Duplo spelen, vissen, liedjes zingen, bouwen en vast nog veel meer.
In het begin voelde ik me schuldig. Ik ben echt een buitenmens en voelde me schuldig naar Lisa dat we niet lang gingen wandelen, naar de kinderboerderij, de eentjes of zwemmen. Daardoor had ik het idee dat ik haar continue moest vermaken. Met het gevolg dat ik aan t eind van de dag bekaf was. Nu denk ik ze weet niet beter. Doe ik haar iets tekort? Ik denk het niet. Ik denk dat het voor een kind fijner is om een mama te hebben die aandacht voor je heeft maar geen extra dingen doet, dan een mama die altijd naar de speeltijd of zo gaat maar met haar hoofd in haar telefoon of ergens anders is. We zijn aan het oefenen met zelf spelen, zodat ik een tijdschrift of iets kan lezen. Zal ze toch aan moeten wennen. Als guppie er is heb ik ook geen fulltime aandacht meer. Ik weet nu ook dat ik de dagen alleen wel doorkom en juist gezelligheid inplan op de dagen dat Lisa thuis, zodat ook iemand anders even met haar kan spelen.
Er is meer rust en acceptatie nu en dat is fijn! Dit is wat het is. Beter wordt het niet. Als het zo blijft tot aan de geboorte is dat ok.
En toch blijft het elke dag puzzelen en zoeken. Guppie is al heel behoorlijk ver ingedaald en dat koppie duwt op mijn toch al oh zo beurse schaambeen. Opstaan, omdraaien, zitten en lopen geeft een intense pijn. Ik wil meer dan dat ik kan en vind het vervelend dat andere mensen veel voor me moeten doen.
Gelukkig heb ik lieve mensen en fijne spullen om me heen. Mijn lief die ontzettend veel voor me doet, Lisa die zegt mama au en over mn buik aait, mn lieve schoonmoeder die soep maakt en lekker lang met Lisa naar buiten is, een heel goed bed dat me goed ondersteunt en de jacuzzi. Ik ben nog nooit zo blij geweest met de jacuzzi als afgelopen weken. Dat is de beste ontspanning voor mijn pijnlijke lijf.
Het is nog maximaal 9 weken totdat we ons lieve guppie vast kunnen houden. Ik ben benieuwd wat ik komende weken nog meer mag ontdekken, waar ik spontaan ja tegen kan zeggen zonder mezelf voorbij te lopen en hoe ik intuïtief kan blijven voelen wat ik nodig heb. Ik ontdek het graag!
En nu is het bubbeltijd. Even ontspannen met mijn gezicht in het zonnetje 😊.
