Lieve Lisa

Lieve Lisa,

290 dagen heb je in mama’s buik gezeten om te groeien en vandaag ben je precies 290 dagen fysiek bij ons. Na een week wist ik dat ik dat ik zwanger was en dat jij een meisje zou zijn.

Een vrolijk spring-in-het-veld-meisje. Ik voelde dat het mijn taak is om jou vanuit liefde en rust op te voeden, zodat jij jouw gaven en talenten in kan zetten om anderen te helpen. Na 4 weken waren we uit je naam. Lisa Adriana Alice. Geen discussies of getob, dit was de naam die bij jou hoort. Al vrij snel ontdekte ik een fijne meditatie waardoor ik in gesprek kon met jou. Een prachtige meditatie van ziel tot ziel. Je vertelde me waarom je ons als ouders uit had gekozen, wat we jou kunnen leren en wat wij van jou kunnen leren. Ik geloofde daar nooit in, maar toen jij het zei, was het waarheid.

De eerste 20 weken ben ik dagelijks misselijk geweest, maar hè met een lief schatje aan mijn zijde, een dozijn aan liga’s, geroosterde boterhammen met appelstroop en pepermunt kwam ik een heel eind. Het contact werd steeds sterker, ik voelde je bewegen en ook papa kon je voelen. Wat een bijzonder gevoel! Daar lagen we dan met onze handen op mijn buik. Mijn buik werd groter en je groeide lekker door.

En toen kwam de pijn. De enorme bekkenpijn waardoor ik weinig anders kon doen dan op de bank liggen. Enorm veel frustratie heeft me dat gekost, want wat wilde ik graag dingen blijven doen. En ook voor papa was het lastig. Ineens moest hij alles doen. Nu weet ik dat dit de enige manier was om mij te stoppen met laten rennen en me naar binnen te laten gaan. Om meer contact met mijn lichaam en met jou te maken. En om meer te voelen wat voor ons als gezin belangrijk is.

Vanaf het begin had ik 23 oktober in mijn hoofd. Ik wist het zeker! Het werd 27 oktober. Een snelle, intense en liefdevolle bevalling. Papa die me goed geholpen heeft door steeds op mijn rug te duwen bij een wee. Na 6 uur was je er. Je lag op mijn buik. Een prachtig klein hummeltje. Daarna heb je quality time met papa gehad omdat mama naar OK moest. Wat deed papa het goed! Vanaf het eerste moment een super trotse papa. Heel veel ontbijtjes op bed, boterhammen met parmaham, cake en goed eten heeft papa voor mij gemaakt. En met jou veel geknuffeld, gespeeld en s’ nachts rondjes gereden als je krampjes had.

Nu ben je 9,5 maand en tijger je met een enorme snelheid de hele woonkamer door. 9 maanden heb ik je mogen voeden met mijn mamamelk. Je vertelt hele verhalen en kan al mama, oemba, toet, eten en fles zeggen. Wat heerlijk om elke dag jouw lachebekje te zien, je kleine lijfje tegen me aan te voelen en te zien hoe je hele toet onder de appelstroop zit. Ja het is pittig en vooral heel erg zoeken.

De bekkenpijn is nog niet over en dat frustreert me opnieuw. Ik zou zoveel meer willen doen dan ik nu kan. Als ik nu naar je kijk en zie hoe je lekker met je nieuwe houten boerderijdieren aan het spelen bent, vrolijk lachend. Kan ik alleen maar denken, dank je wel lieve Lisa dat ik jouw mama mag zijn. En dank je wel dat ik dit samen met jouw lieve papa en mijn lieve schat mag doen 😘